در سال هاي اخير استفاده از پيچ و مهره در اتصالات سازه هاي فولادي در كشور، خصوصاً در بخش هاي صنعتي مانند سوله ها و در بخش ساختمان هاي بلند مرتبه و انبوه سازي، رشد چشمگيري داشته است. پرهيز از مشكلات ناشي از كنترل كيفيت جوشكاري در محل اجراي ساختمان، به ويژه در ارتفاع سازه، موجب شده است تا توجه بيشتري به اتصالات پيچ و مهره اي شود. در اين روش، معمولاً پس از طراحي و تهيه نقشه هاي ساخت اسكلت، قسمتي از قطعات به همراه اتصالات آنها به ويژه محل هاي بحراني سازه توسط جوش در محل كارخانه به صورت پيشساخته و كنترل شده ساخته شده و در محل اجرا با پيچ و مهره به هم متصل ميشوند. نصب قطعات در محل توسط پيچ و مهره از سرعت قابل ملاحظه اي برخوردار است. در اتصالات پيچ و مهره اي، تنش هاي پسماند به وجود آمده ناشي از جوشكاري و خطاي نصب، به مراتب كمتر از اتصالات تمام جوشي است. در سازه هاي پيچ و مهره اي، امكان باز كردن مجدد اتصال به منظور ترميم يا ايجاد تغييرات ثانويه ميسر است .الزامات و مشخصات مصالح و روش طراحي و اجراي این سیستم سازه ای بايد بر اساس مبحث دهم مقررات ملي ساختمان ايران با عنوان “طرح و اجراي ساختمانهاي فولادي” باشد.
منبع: مرکز تحقیقات راه و مسکن