آماس، برآمدگی هایى با مقطع ذوزنقه از آسفالت است که در لبه خارجى شانه رویه دار ایجاد مىشود. ارتفاع آماس ها، بر حسب میزان آب و فاصله محل هاى تخلیه متفاوت است. انواع سه گانه آن داراى ارتفاعهاى 5 ،10 و 15 سانتىمتر بوده و براى جلوگیرى از شسته شدن شیروانى خاکریزى، علاوه بر نوار نگهدارنده (شانه خاکی)، ایجاد جدول آسفالتى در کنار شانه آسفالتى مفید است تا به این ترتیب، آبى که از کف راه به لبه شانه میرسد، بر شیروانى نغلتد، بلکه در امتداد جدول آسفالتى به حرکت در آید و پس از رسیدن به نقاط مناسب در جویى تخلیه شود.
کاربرد این جدول مىتواند در جاى خود قابل توصیه باشد ولى در نقاط مرطوب و پرباران که هم سبزشدن طبیعى موجب تحکیم شیروانی ها میشود و هم جلوگیرى از تخلیه هر چه سریعتر آب باران هاى سیل آسا از سطح راه، سبب تجمع آب در کف راه و کمک به ایجاد پدیده خطرناك چرخیدن چرخ بر سطح آب مىشود، یا در نقاط خشک و بسیار کم باران استفاده از جدول آسفالتى (آماس) ضرورتى ندارد.

آب حاصل از بارش (ریزش باران و آب شدن برف و یخ) بر سواره رو و شانه، در امتداد خط بزرگترین شیب کف راه جریان مى یابد و پس از رسیدن به لبه خارجى این کف، لازم است تخلیه و از راه دور شود.
اگر آب باران در محل دورشدن از کف راه، به شیروانى خاکریزى برسد، ساده ترین شیوه تخلیه، غلتیدن آب بر شیروانى خاکریزى (شیروانى روسازى و خاکریزى) است تا به پاى آن برسد و به جریانى که در سرازیرى حریم به بیرون راه هدایت مى شود، بپیوندد. این شیوه، فرسایش شانه و شیروانى و به ویژه خط جدایى آن دو را تشدید مى کند. براى پرهیز از آثار زیانمند آن، از شانه خاکى یا جدول آسفالتى (آماس) مى توان استفاده کرد.